ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

ผลงานจิตรกรรมเพื่อติดตั้งภายในสวนโมกข์กรุงเทพฯนี้สร้างขึ้นในรูปแบบกึ่งนามธรรม เทคนิคสีอะครีลิคบนผ้าใบ และส่วนหนึ่งเป็นผลงานวาดเสันและสีน้ำบนกระดาษ ผลงานมีแนวคิด สร้างสรรค์มาจากพื้นฐานปรัชญาทางพุทธศาสนา เกี่ยวคับหลักการแห่งการหลุดพ้นจากห้วงของความทุกข์
“ความทุกข์-ความสุข” ที่เป็นแนวเรื่องของวิทยานิพนธ์นี้ เป็นการถ่ายทอดมุมมอง ส่วนตัวของ ผู้วิจัยที่มีต่อหลักคำสอนในพุทธศาสนา โดยแสดงทัศนะของตนเอง ที่ว่าด้วยเรื่องของ ความทุกข์ ความสุข ทั้งสองสิ่งนั้นเปีนของคู่กัน เป็นสัจธรรม ทุกสภาวะมีการเคลื่อนที่เปลี่ยนแปลง ไปตลอดเวลา ไม่มีอะไรที่อยู่นิ่ง วิถีแห่งการเปลี่ยนแปลงนี้ก่อให้เกิด แรงบันดาลใจสร้างงาน จิตรกรรม ให้เป็นลักษณะภาพสัญลักษณ์ต่างๆคล้ายภาพปริศนาธรรม ที่สื่อถึงความสงบ สมาธิ และ ปีญญา สัญลักษณ์เหล่านี้มีที่มาจากจากธรรมชาติเช่น ดอกบัว ก้อนหิน คน สัตว์ ฯลฯ รวมทั้งภาพ สัญลักษณ์ที่สร้างใหม่ขึ้นโดยผู้วิจัย ทั้งนี้เพื่อตอบสนองหน้าที่ประโยชน์ของสวนโมกข์กรุงเทพฯ อันเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมและเป็นแหล่งรวบรวมข้อมูลสาระที่เกี่ยวข้องกับในพุทธศาสนา
ในโครงการวิทยานิพนธ์นี้ เลือกศึกษาการออกแบบติดตั้งผลงานจิตรกรรม 2 จุด คือ ผนังบริเวณทางเดินชั้น 2 และ ชั้น 3 ซึ่งผลงานจิตรกรรมที่สร้างสรรค์เพื่อติดตั้งภายในสวนโมกข์ กรุงเทพฯ นี้ได้กลมกลืนไปกับบรรยากาศความสงบของสถานที่ เกิดความปีติ และสุนทรียภาพแก่ผู้ที่เข้ามาเยี่ยมชมภายในสถานที่ได้ ตามวัตถุประสงค์